Etapy praktyki joginów według buddyjskiej tradycji tantrycznej.

Na podstawie „Stages of the yogi’s(ngakpa) training according to the buddhist tantric traditions", z biuletynu Saraswati Bhawan.

Aczarja Dała Czodak Rinpocze i  Kunzang Deczen Czodron

W artykule tym opiszemy i ukażemy rozplanowanie tradycyjnej ścieżki praktyka tantry – od przyjęcia Schronienia do najbardziej zaawansowanych poziomów. W obecnych czasach widać dużo niezrozumienia odnośnie ścieżki [buddyjskiej praktyki tantrycznej]. Propagowanych jest wiele różnych pomysłów na ten temat. W artykule tym – który powstał na podstawie prywatnych ustnych wyjaśnień podanych przez Aczarja Dawa Czodaka Rinpocze, a następnie skompilowanych przez Kunzang Deczen Czodron – wyjaśnimy ścieżkę, tak jak była ona praktykowana od czasów Mahasiddhów starożytnych Indii. 

jogin Milarepa

Wstąpienie na Ścieżkę Buddyjską i Ustanawianie Esencjonalnych Założeń

Żeby być gotowym rozpocząć tantryczną ścieżkę i trening jogiczny nowicjusz musi przyjąć Schronienie oraz ślubowania Praktimoksza [tłum. ślubowania poziomu Małej Drogi dotyczące indywidualnego wyzwolenia] dla świeckich praktykujących lub dla mnichów lub mniszek. Zgodnie z tantryczną tradycją i stosownie do przykładu siddhów, przez pewien czas należy studiować i trenować się w Winaji. Długość tego czasu – czy będzie to tydzień, rok lub całe życie – zależy od zdolności [gotowości] ucznia oraz rady Guru. 

Po okresie pomyślnego praktykowania tych ślubowań adept przyjmuje ślubowania bodhisattwy i rozpoczyna trening Bodhisattwy To esencjonalne założenie nie może być przeoczone!

Następnie po wytrenowaniu się w tych ślubowaniach i po ukazaniu się dowodów osiągnięcia zrozumienia znaczenia tych ślubowań, niektórzy adepci o wystarczającej zdolności uzyskują pozwolenie na wstąpienie do świętego „pojazdu” tantr. Wstąpienie to rozpoczyna się od przyjęcia czternastu rdzennych tantrycznych samaja, które są wspólne dla wszystkich linii przekazu nauk.   

Ngag-la Szug-Tsam – Przyjmowanie Zobowiązania Tantrycznych

Wstąpienie na ścieżkę mantradhary (tantry, wadżrajany) ma miejsce wtedy, gdy nowicjusz otrzyma czternaście rdzennych zobowiązań tantrycznych lub gdy przyjmie tantryczną inicjację, w której są one zawarte.

Na tym etapie przyjmuje się, że praktykujący ustanowił już obustronny związek z Rdzennym Guru lub Wadżra Mistrzem, który będzie go prowadził stosownie do jego indywidualnych możliwości. Bez takiego przewodnictwa nie można osiągnąć powodzenia w praktyce świętych nauk mantrycznych. 

Ponadto, tantryczne zobowiązania muszą być wyjaśnione praktykującemu dokładnie i zgodnie z tradycją ustnych wyjaśnień danej linii. Zobowiązań tych nie spisuje się, ani nie uczy z książek.

Gdy tylko pomiędzy Guru a uczniem zostanie ustanowione zaufanie i zobowiązanie, to Guru może wtedy udzielić dodatkowych wewnętrznych zobowiązań, zgodnych z daną linią przekazu. Zobowiązania te udzielane są podczas osobistej ceremonii, a od ucznia wymaga się, aby zapamiętał wszelkie informacje i utrzymywał je w sekrecie – nigdy nie ujawniał ich nikomu, nawet swoim Wadżra braciom i siostrom. Wraz z zobowiązaniami, adept otrzymuje imię i formalnie staje się joginem lub ngakpą. 

Istnieje dziesięć poziomów tantrycznych zobowiązań, wraz z setkami sekretnych zobowiązań, bazujących na linii przekazu poszczególnych praktyk, które są wykonywane. Najczęściej zobowiązania te udzielane są wtedy, gdy praktykujący udaje się na odosobnienie, aby rozpocząć poszczególną praktykę. 

Zobowiązania związane z tą praktyką dawane są, jeśli będący na odosobnieniu robią tę praktykę. Adepci są wprowadzani powoli, w miarę upływu czasu. Na początku uczą się przestrzegać zobowiązań danej praktyki, którą robią. W miarę postępu na ścieżce rozpoczynają bardziej zaawansowane praktyki i wtedy otrzymują do nich stosowne zobowiązania. Uczniowie otrzymują więcej zobowiązań w miarę jak wzrasta ich zdolność do ich utrzymania.

Przez cały czas treningu, zdolność do utrzymania samaja oraz poziom zaangażowania się w praktykę są wielokrotnie sprawdzane. Guru będzie oceniał zdolności i zaangażowanie każdego adepta i udzielał nauk, które są stosowne dla danej osoby. W ten sposób, święte nauki, które wymagają wysokiego poziomu zaangażowania i zaufania nie będą wyjawione uczniowi, który nie wykazuje prawidłowego zrozumienia, lub który nie jest gotowy na takie zobowiązanie.

W dzisiejszych czasach, żyjąc w nowoczesnym świecie jest bardzo trudno utrzymać tantryczne zobowiązania w czystości. Na przykład, niektóre zobowiązania wymagają, aby jogin lub joginka przez cały czas miał lub miała przy sobie pewne przedmioty. Niektóre materiały są [obecnie] prawie nie do zdobycia. Istnieją zobowiązania odnoszące się do sposobu ubioru lub wyglądu (podobnie jak w przypadku ślubowań monastycznych). Przeważnie bardzo trudno utrzymać wymagany poziom zachowania tajemnicy odnośnie wykonywanej praktyki. To jeden z powodów, dlaczego w tekstach zawsze powiedziane jest, że jogin powinien żyć w odosobnionym miejscu. 

Zobowiązania te wymagają utrzymania czystych samaja pomiędzy Guru a uczniem. Istnieje wiele ostrzeżeń o niebezpieczeństwie odrodzenia się w Piekle Wadżry, jeśli święte samaja zostaną złamane. Wewnętrzne samaja nigdy nie są dawane nikomu o niepewnej historii samaja lub tym, którzy wykazali się niesolidnością utrzymywania zobowiązań praktyki.

Uczeń powinien również wykazać zdolność utrzymywania tajemnicy – nigdy nie mówienia innym o swojej praktyce lub ślubowaniach. Naturalnie, gadatliwi uczniowie lub ci, którzy lubią się przechwalać lub plotkować nie będą kandydatami do utrzymania wewnętrznych zobowiązań tantrycznych. Tradycyjnie, Guru w ciągu całego swego życia może udzielić tych wewnętrznych zobowiązań jedynie niewielkiej liczbie uczniów. Więc, wielka zręczność rozpoznania musi być użyta [przez Guru] przed zgodą ich udzielenia. Z drugiej strony czternaście rdzennych zobowiązań może być udzielonych nieograniczonej liczbie uczniów.

I. Ngak- Tsog – Praktyki Procesu Stwarzania (Kje-Rim)

Trzy poziomy

a. Ngak- tsog nam-lam czung

b. Ngak-tsog lam -ding

c. Ngak-tsog la-nam czen-po

Praktykujący wkracza na Ścieżkę Gromadzenia Zasługi (prawości). Praktyki obejmują Nyndro oraz recytacje Trzech Korzeni – Lamy, Jidama i Dakini [tłum. oraz praktyki Strażników] – zgodnie z daną linią przekazu. Zwykle kompletuje się to na trzyletnim odosobnieniu lub poprzez serie krótkich odosobnień; w każdym przypadku, będąc pod opieką Rdzennego Guru lub wykwalifikowanego mistrza odosobnień.

Praktyki podstawowe Nyndro

A.    Cztery Myśli Zwracające Umysł ku Dharmie [tłum. kontemplacja: cennego ludzkiego życia, nietrwałości, prawa przyczyny i skutku (karmy) oraz wad samsarycznej egzystencji]
B.     Przyjmowanie Schronienia, 100 000 powtórzeń i pokłonów [tłum. jest to m.in. antidotum na zaciemnienia pychy oraz powoduje „prostowanie” kanałów energetycznych]
C.     Praktyka Bodhicitty 100 000 powtórzeń rozwijających współczucie, bodhicittę( umysł przebudzony).
D.    Praktyka Wadżrasattwy 100 000 powtórzeń oczyszczających karmę.
E.     Ofiarowanie Mandali 100 000 powtórzeń w celu nagromadzenia zwyczajnych i specjalnych dobrych wrażeń.

F.      Guru Joga, 100 000 powtórzeń

Trzy Korzenie: Kje-Rim; Proces Stwarzania (zgodnie z Duddziom Tersar)

A. Praktyka Dakini Jeszie Tsogjal, [tłum. składająca się z czterech punktów]

  1.   Njen-pa: powtarzanie na odosobnieniu (od miesiąca do pół roku). Lub 1500 000 powtórzeń [tłum. Mantry]. Lub do czasu pojawienia się prawidłowych znaków powodzenia.

[tłum. Njen-pa, to pierwsza faza wykonywanej praktyki sadhany[tłum. Dowolnej praktyki jidama] – tutaj Dakini Jeszie Tsogjal. Słowo to po tybetańsku oznacza "połączenie z" lub "przybliżenie". Ten etap praktyki sprowadza mądrość umysłu jidama do umysłu praktykującego i poprzez to wchodzi się w osobisty kontakt z danym jidamem]

  2. Drub-pa: powtarzanie na odosobnieniu (od miesiąca do pół roku). Lub 1500 000 powtórzeń[tłum. Mantry] . Lub aż osiągniesz oznaki powodzenia.

[tłum. Drub-pa, to druga faza praktyki, dosłownie „urzeczywistnienie”. Ten etap praktyki jidama jest nazywany „urzeczywistnienie”, ponieważ on związany z uzyskaniem siddhi]. Dopiero po uzyskaniu znaków powodzenia na tym etapie praktyki jidama można efektywnie zaangażować się w tzw. cztery aktywności tyb. le szi]

  3.  Le-szi: mantry czterech aktywności [tłum. uspokajająca, pomnażająca, magnetyzująca, „niszcząca”]; 425,000 powtórzeń[ tłum. mantry] dla każdej z aktywności. Jeżeli chcesz skupić się na jednej wybranej, to potrzebujesz powórzórzyć znacznie więcej mantr.

  4.  Dzinsek lub Pudża Ognia. [tłum. W celu oczyszczenia wszelkich błędów popełnionych podczas intensywnej praktyki medytacji w odosobnieniu]

B. Praktyka Zrodzonego na Jeziorze Wadżra Padmasambhawy:

cztery punkty Njen-pa, Drub-pa, Le-szi, Dzin-sek

C. Praktyka Wadżrakilaji:

Njen-pa, Drub-pa, Le-szi (Aktywności)

Na tym poziomie, praktyki wykonywane są w celu powiększenia dwóch nagromadzeń [tłum. Dobrych wrażeń i mądrości]. Poprzez to przygotowywany jest solidny grunt dla przyszłego duchowego rozwoju i przyszłych praktyk. W stadium tym "zawiesza się" większość praktykujących – jeszcze nie ukończyli Nyndro lub dopiero rozpoczynają praktykę Lamy, Jidama i Dakini. Z tego powodu, nie ma możliwości przejścia do następnego stadium „stosowania siddhi (osiągnięć) lub szczodrości Dawania Dharmy (udzielania nauk) zgodnie ze Ścieżką Bodhisattwy”.     

Praktykujący, który nie ukończył tych praktyk nie będzie miał wystarczająco dużo siddhi do spełniających aktywności ceremonii takich jak Phoła, ofiarowanie dymu, ofiarowania dla zmarłych, głodnych duchów, duchów żywiołów, odwracania negatywnych energii, uzdrawiania, rytuałów oczyszczających, egzorcyzmów, rytuałów powiększających bogactwo, lung-ta itp., lub wykonywania amuletów, węzłów ochronnych, ngag-czu itp.

Jeśli praktykujący zaangażuje się w tego typu aktywności przed ukończeniem Nyndro i praktyk Trzech Korzeni, to będzie to tylko przedstawienie nie prowadzące do prawdziwego rezultatu. Jest [obecnie] mnóstwo tego typu ‘fikcyjnych Lamów’, więc bądźcie tego świadomi!

Według dzieła Patrula Rinpocze “Słowa Mojego Doskonałego Nauczyciela”, w rozdziale Bodhicitta i Szczodrość w Dawaniu Dharmy 2.1.2:

Patrul Rinpocze

 “Udzielanie przekazów mocy, wyjaśnień Dharmy, przekazu tekstów ect., gdy własne samolubne pożądania [jeszcze] nie zniknęły jest niczym innym jak tylko przedstawieniem. Kiedy uczniowie Atisi zapytali go, kiedy oni sami będą mogli nauczać innych, pracować dla pożytku innych poprzez wykonywanie Phoła itp. odpowiedział im:

‘Będziecie mogli prowadzić innych, gdy tylko urzeczywistnicie pustkę i rozwiniecie jasnowidzenie. Będziecie mogli pracować dla pożytku innych [poprzez specjalne aktywności], gdy tylko nie pozostanie już nic do zrobienia dla waszego własnego pożytku. Będziecie mogli wykonywać Phoła, gdy tylko wstąpicie na Ścieżkę Widzenia.”

Powiedział również:

„Ten czas degeneracji, to nie czas na przechwałki. To czas na wzrost determinacji.

Nie ma czasu na utrzymywanie wysokich pozycji, to czas zajmowania pokornego miejsca.

To nie czas na posiadanie służących i uczniów, to czas życia w pustelni.

To nie czas na troszczenie się o uczniów, to czas na troszczenie się o siebie.

To nie czas na analizowanie słów, to czas na docieranie do znaczenia.

To nie jest czas na bywanie tu i tam, to czas pozostawania w jednym miejscu”

Patrul Rinpocze wyjaśnia w tekście: „Dla początkującego, bez doświadczenia i bez realizacji bezużyteczne są próby pomagania innym poprzez Dharmę. Nie można uzyskać od niego żadnego błogosławieństwa, tak samo jak nie można nic nalać z pustego naczynia. Instrukcje jakich by udzielał byłyby banalne i pozbawione znaczenia, podobnie jak piwo warzone bez wyciskania ziaren. Dlatego ten schyłkowy okres to nie czas na to, by zwyczajne istoty pomagały innym zewnętrznie. Lecz raczej czas, aby żyły w odosobnionych miejscach i trenowały własne umysły w miłości i współczuciu bodhicitty. To czas, aby trzymać się z dala od negatywnych emocji. Podczas gdy cenne lecznicze drzewo dopiero kiełkuje nieodpowiednie jest, aby je obskubywać. To czas, aby je chronić.

Z tych powodów, jest całkiem trudno prawdziwie obdarzać innych Dharmą. Objaśnianie nauk innym bez własnego ich doświadczenia wcale im nie pomoże. Podobnie pozyskiwanie ofiar i bogactwa poprzez wykładanie Dharmy jest tym, co Padampa Sangje określa „Używaniem Dharmy jako towaru by się wzbogacić”.  

Padampa Sangje

Dopóki nie pokonasz chcenia czegokolwiek dla siebie, byłoby lepiej nie rzucać się w wir altruistycznych aktywności. Kiedy twoje własne samolubne pragnienia wyczerpią się, to nadejdzie wtedy czas, aby całkowicie poświęcić się dla innych, bez koncentrowania się na własnym spokoju i szczęściu oraz bez osłabiania własnych wysiłków.”  

Praktykujący na tym poziomie angażuje się w określoną (wybraną) Ścieżkę – zgodnie z Guru i linią [przekazu nauk]. Nie skacze w kółko, robiąc trochę jednej praktyki i trochę drugiej [z innej linii], chodząc na każdy przekaz mocy dawany przez jakiegokolwiek Lamę, który przybywa do miasta. Są oni bardzo skoncentrowani na Jednej linii i praktyce i mają wytrwałość do jej ukończenia przed przejściem do kolejnej. Są oni oddani ścieżce, którą lama im ukazał i mają zaufanie do jej efektywności.

Istnieje wiele oznak spełnienia, które adept będzie okazywał i które są weryfikowane przez Guru. Jeżeli praktykujący praktykuje w prawidłowy sposób, to cudowne oznaki często pojawiają się podczas odosobnienia. Dodatkowo, adept potrafi demonstrować pewne zdolności oraz zmniejszają się jego przeszkody emocjonalne, co jest łatwo zauważalne przez innych. Innymi słowy, adept ma w sobie mniej złości, mniej pychy, mniej zazdrości itp.     

Praktykujący będzie odczuwał więcej wewnętrznego spokoju, więcej pewności siebie, więcej oddania do linii [przekazu] oraz Guru, który jest źródłem nauk.

Na tym kończy się Pierwsze Stadium: Gromadzenia i Oczyszczania. Jest to Poziom Mahajogi - Nirmanakaji

                                                                                   

II. Stadium Dżor Lam – Praktyki Fazy Doskonałości

Trzy poziomy – stosowanie siddhi dla celów przejawiania aktywności  niosących pożytek istotom

Praktyki tego poziomu zawierają Sześć Jog Naropy, Tsa-Lung-Thigle, Tummo, Khordo Ruszen. Zwykle są wykonywane w środowisku odosobnienia pod ścisłym przewodnictwem Mistrza.

Ogólne Tummo: oddech wazy, ciche powtarzanie(mantr), wadżra powtarzanie (skupianie się tylko na sylabach mantry – wysyłanie światła podczas wstrzymywania oddechu, niezależnie od liczenia).

Pięć Gałęzi Praktyki:

• Ciało Iluzoryczne
• Joga snu
• Przejrzyste Światło
• Phoła
• Praktyki Bardo

W tej fazie zawarte są praktyki Khordo Ruszen

Zaawansowane Tummo: jak stapiać się i zwiększać wielką błogość.

•  Joga Całkowitego Tummo
•  Joga Całkowitej Mudry

1. Ngak Jor Lam Drud

Na tym pierwszym poziomie spełnienia; posiadasz już trochę siddhi (osiągnięć), aczkolwiek nie są one jeszcze [gotowe] do używania. Pojawił się pewien żar (oznaki), inne oznaki dopiero zaczynają się ukazywać. 

Według „Słów Mojego Doskonałego Nauczyciela” [Patrula Rinpocze] na etapie tym praktykujący ma już pewne ‘ciepło’ praktyki, ale się jeszcze w nim mocno nie osadził i dlatego nie może jeszcze pracować dla pożytku istot. Jego błogosławieństwa są jak przelanie czegoś z jednego naczynia do drugiego – może napełniać innych tylko poprzez opróżnienie siebie. Jego instrukcje są jak lampa podawana z ręki do ręki – jeśli obdarzy kogoś światłem, sam pozostanie w ciemności (innymi słowy adept utraci wszystkie siddhi jakie zdobył) 

     2. Ngak Jor Lam Tenmo

Ciepło wznosi się do głowy i w tym momencie praktykujący może już przeprowadzać pudże uzdrawiające.

     3. Ngak Jor Lam Jür Czog

Zdobyłeś pełne osiągnięcie w określonej praktyce, którą wykonujesz. Na rozmaite sposoby możesz używać energii swego spełnienia – możesz uzdrawiać, błogosławić poprzez swoje ręce i oddech.   

Według „Słów Mojego Doskonałego Nauczyciela”, ktoś, kto zdobył pierwszy z poziomów Bodhisattwy jest już gotowy do pracy dla pożytku innych istot. Jego błogosławieństwa są jak moce wazy spełniającej życzenia: może prowadzić wszystkie istoty do dojrzałości bez wysychania. Jego pouczenia są jak centralna lampa, od której inni mogą wziąć światło nie powodując jej przyćmienia.    

Na tym kończy się Drugie Stadium Treningu – Poziom Anu Jogi – Sambhogakaja.

 III. Ngak Sa Dangpo

Dopiero od tego momentu rozpoczynają się etapy [rozwoju] prawdziwych “Ngakpów”. Wszystko, co do tej pory, było tylko przygotowaniem do osiągnięcia tego poziomu.  

Słowo “ngakpa” faktycznie pochodzi z tradycji Bon. Jest to slangowe określenie kogoś, kto posiada siddhi lub [inaczej] moce mantryczne. To ktoś, kto potrafi wpływać na pogodę, rzucać klątwy, uzdrawiać, usuwać negatywności itp. Zwykle potrafią ukazywać cudowne właściwości takie jak lewitacja, pozostawianie odcisków dłoni w skale, telepatia itp.

Każda wioska miała swojego własnego Ngakpę, któremu płaciła w postaci miejsca zamieszkania, a którego pracą było wpływanie na pogodę, aby była korzystna dla zbiorów; oddalanie plag, wrogów; wykonywanie Phowa i innych ceremonii dla mieszkańców wioski; robienie amuletów lub wykonywanie  wróżb.

Nawet słynni Lamowie, którzy byli głowami klasztorów konsultowali się z lokalnymi Ngakpami w celu ukończenia jakiś przedsięwzięć. Stanowili oni niezbędną części społeczności, przynosząc pożytek w rozliczny i niepojęty sposób.

Praktyki na tym poziomie to: Trekczod, Tog-dal, Odsal.

Od tego poziomu praktykujący rozpoczyna postęp przez trzynaście Bhumi [poziomów]. W niektórych tekstach Dzogczen poziomy te są dokładnie opisane, więc można użyć tych opisów i zobaczyć na jakim się jest poziomie.

Joginowi lub jogini nadawane jest sekretne imię, które używane jest tylko, gdy pisze on sadhanę lub Termę.

Wielu ludzi na Zachodzie próbuje rozpocząć ścieżkę właśnie na tym poziomie. Jednakże, bez położenia fundamentów wcześniejszych praktyk, to nie może działać. Nie pojawią się rzeczywiste osiągnięcia, a w to miejsce istnieje ryzyko, że praktykujący rozwinie zniekształcone przekonanie o własnej wysokiej ważności lub dumę, co uniemożliwi mu prawdziwy progres. Może się też zdarzyć, że nie mogąc zrozumieć nauk porzuci praktykę i będzie poszukiwał czegoś, co będzie mu się [złudnie] wydawało za „bardziej mocne”.   

Na tym kończy się Trzecie Stadium Jogi – Poziom Ati Jogi – Dharmakaja.