Rang-bab – "kluczowa instrukcja"

Khjungpo Naldzior 

Zastosowanie ustnych instrukcji powinno być połączone z praktyką medytacji. Kiedy np. recytujemy tekst sadhany powinniśmy unikać rozpraszających myśli i skupiać się na znaczeniu słów. Kluczowe znaczenie odgrywa tutaj uważność połączona ze stanem głębokiej relaksacji tyb. rang-bab(s). Jest to podstawowa instrukcja w każdej z przekazywanych przez Khjungpo Naldziora metod. Żeby móc postępować na tej ścieżce, przede wszystkim musimy być rozluźnieni. Im więcej mamy w sobie napięć, tym trudniej jest praktykować medytację i osiągnąć urzeczywistnienie. 
Dlatego we wszystkich praktykach tradycji pochodzącej od dakiń(Nigumy i Sukhasiddhi), tj. Szangpa Kagju, podstawowa instrukcja brzmi: „rozluźnij się”. Niektórzy mówią np.: „kiedy robię sadhanę Mahakali, staję się nerwowy i napięty”. Wydaje się, jakby myśleli, że to sadhana Mahakali(lub inna medytacja)czyni ich nerwowymi i napiętymi. To nie do tego służy praktyka i to nie jest problem praktyki, to nie jest cel praktyki. To jest problem osoby, która nie robi praktyki w poprawny sposób. Zamiast robić praktykę w sposób zrelaksowany i uważny, za bardzo się napinają, silnie koncentrując się na wizualizacji itp., i tak wytwarzają ten problem. Tak więc powinniśmy się także uczyć, jak się relaksować jednocześnie będąc uważnym. Niektórzy nauczyciele mówią, że relaksacja nie jest praktyką; że jest to strata naszego cennego czasu. To prawda, o ile nie jesteśmy uważni. Nie ma nic dobrego w relaksowaniu się i byciu rozproszonym. Powinniśmy się uczyć, jak się relaksować ze świadomością, z uważnością, szczególnie, kiedy robimy jakikolwiek rodzaj medytacji. Nawet, jeśli są rozbudowane wizualizacje, powinniśmy się uczyć, jak je robić bez napinania się; inaczej nie będziemy mieli żadnego pożytku z praktyki.

HUNG