Gra na kanglingu

Maczig Labdryn była ngagmą(Ngagma to rodzaj żeński od ngagpa). Nie miała nic poza damaru, dzwonkiem i kanglingiem. Miała tylko dwie ręce, w związku z tym kiedy grała, w jednej miała damaru, w drugiej dzwonek, a kangling wkładała sobie w pochwę i grała, wydawała dźwięk. W tej chwili jest inkarnacja Maczig Labdryn, która też to robi, mieszka w klasztorze mniszek w Jalmo, w Indiach. I nie tylko ona potrafi tak robić, ale wszystkie jej uczennice, mniszki również. Ani Tsełang, która już nie żyje, która była w Kagyu Ling we Francji, też to demonstrowała. Mówiła, że to zupełnie proste. Te wszystkie mniszki, które żyją wokół obecnej inkarnacji Maczig, bardzo dobrze wykonują praktykę Cie. Mają świetne głosy, świetnie im wszystko wychodzi.

Z ustnych nauk lamy Tenpa Dargje

Drong-dżung - przeniesienie świadomości do innego ciała.

Opisana tutaj praktyka należy do najbardziej sekretnych nauk wadżrajany.
Chcąc zachować szacunek dla Linii Praktyk, postanowiłem tekst skrócić. Dlatego pominąłem tutaj opisy sylab mantrycznych czy opisy ćwiczeń oddechowych.

Joga przeniesienia świadomości tyb. drong-dżug dosłownie znaczy "wejście do domu".
Joga przeniesienia świadomości stanowi specjalność anuttarajoga tantry i naucza się jej szeroko w wielu matczynych tantrach; wspomina się o niej również w każdej ojcowskiej tantrze.
Zgodnie z naukami pradźniaparamity, wyrażenie „przeniesienia świadomości do nowej siedziby” używa się dlatego, ponieważ jogin wysyła swoją świadomość do niezepsutych zwłok innej osoby. W ten sposób może kontynuować swoją pracę dla dobra innych czujących istot.
Jeśli chce się lepiej zrozumieć zasady tej niezwykłe jogi, można je znaleźć w ustnym przekazie nauk Guhjasamadży, zwanych pod nazwą ustnej tradycji formy cielesnej chwalebnego Guhjasamadży. Jogę przeniesienia świadomości należy uważać za część jogi wyrzucania świadomości tyb. Phowa należącej do Sześciu Dharm Naropy.
Marpa był największym mistrzem jogi przeniesienia świadomości do innej siedziby. Ostatnim, który otrzymał pełny przekaz tej jogi był Darma dode, syn Marpy. Niemniej jego przedwczesna śmierć doprowadziła do wygaśnięcia linii przekazu tej szczególnej praktyki jogi. Takie jest oficjalne stanowisko. "Nieoficjalnie" wiadomo, że wciąż istnieje ustny przekaz tych nauk. 

CEL PRAKTYKI
Powody wykonywania jogi przeniesienia świadomości do nowej siedziby mogą być wielorakie. Na przykład ci, którzy pochodzą z niepomyślnej linii, zdają sobie sprawę z własnych ograniczeń i wiedzą, że nie są wstanie zrealizować wielkich czynów dla dobra innych, mogą uznać za korzystne nabycie bardziej odpowiedniego ciała. Może się zdarzyć i tak, że choroba ciała uniemożliwi przynoszenie pożytku sobie i innym, przez co zostanie się zmuszonym do rozglądnięcia się za zdrowym ciałem. Podobnie może nas dotknąć starość, co zmusi nas do zdobycia młodego ciała. Z tych i podobnych powodów wykorzystuje się jogę „przeniesienia świadomości” 

WYMAGANIA DO PRAKTYKI
Zarówno w przypadku jogi wyrzucania świadomości tyb. Phowa jak i jogi przeniesienia świadomości – osoba wykonująca praktykę powinna otrzymać przekaz i przestrzegać samaja tantrycznych. Powody tego są w znacznej mierze takie same jak w praktyce jog fazy stwarzania.
We wszystkich tych praktykach tj. wyrzucania świadomości, przeniesienia świadomości i wyprowadzenia świadomości kogoś innego do swojego ciała – wymaga zdolności do zablokowania przepływu energii poprzez umieszczenie sylab mantrycznych w odpowiednich miejscach, jak również oczyszczenie bram przez zastosowanie techniki oddychania wazowego celem skierowania energii życiowych do kanału centralnego. Potrzebna jest także umiejętność kontrolowania czerwonego elementu w czakrze pępka za pomocą tummo i wykorzystania jej do pobudzenia świadomości, która porusza się na subtelnych wiatrach energii.
Umiejętność wyemanowywania własnej lub wyprowadzanie cudzej świadomości wymaga obecności wyżej wspomnianych czynników, jak również określonego treningu w kontroli energii i zrealizowanego w ten sposób przekształcenia natury energii.

JAK WYKONAĆ PRZENIESIENIE ŚWIADOMOŚCI DO INNEGO CIAŁA
Najpierw trzeba zdobyć świeże i niezepsute zwłoki człowieka, który nie umarł wskutek zadania mu poważnych ran czy choroby umysłu. W celach treningowych można również używać ciała niektórych zwierząt.

Zgodnie z ustnym przekazem mówi się o trzech sposobach zastosowania jogi przeniesienia świadomości.

Pierwsza metoda
W pierwszej z nich Jogin powinien rozwinąć kontrolę nad subtelnymi wiatrami energii i świadomości. Należy wzbudzić w sobie silną motywację przynoszenia pożytku innym w tym życiu oraz rozwinąć niezmierzone współczucie dla wszystkich żyjących istot. Dopiero na tej podstawie można zastosować praktykę jogi przeniesienia świadomości do innej siedziby.
Do tej praktyki potrzebna jest osoba do pomocy, z którą rozpoczynamy praktykę w odosobnionym miejscu. Należy unikać wszelkich rozpraszających działań. Potrzebny jest ołtarz na mandalę bóstw, należy przygotować stosowne ofiary i ustalić granice odosobnienia.

 Przed miejscem, w którym będziemy praktykować medytację, na czarnej podstawie należy umieścić mandalę a w jej środku postawić kapalę, a na niej wyraźnie napisać kredą odpowiednią sylabę mantryczną.
Następnie wyobrażamy siebie w formie jidama mandali, należy wykonać siedmioczęściową modlitwę, a potem medytację na mantryczną sylabę(…) w swoim centrum serca.
Kiedy oddech przechodzi wyłącznie przez prawą dziurkę od nosa, wyobrażamy sobie, że znajdująca w naszym centrum serca mantryczna sylaba(…) zostaje wyemanowana na zewnątrz i rozpuszcza się w narysowanej w kapali mantrycznej sylabie.
Nie wdycha się ponownie powietrza, lecz zatrzymuje oddech. Po jakimś czasie należy powoli wypuścić powietrze, a następnie robi wdech. Potem powtarzamy całą praktykę.
Po pewnym czasie pojawią się oznaki postępu. Na przykład naczynie kapala zacznie drżeć, podskoczy lub samo z siebie będzie skakać po mandali.
Kiedy pojawią się znaki powodzenia uprzednio przygotowane zwłoki należy umyć czystą wodą, przyozdobić je pięknie i ułożyć ze skrzyżowanymi nogami na przygotowanej wcześniej mandali. Teraz przystępuje się do ćwiczenia przenoszenia swoje świadomości do znajdującego się na mandali trupa. W tym celu wykonujemy wizualizacje sylab mantrycznych i odpowiednie ćwiczenia oddechowe. Wspomniane ćwiczenia powtarza się raz po raz, aż w końcu trup zaczyna oddychać i ożywa. To są znaki powodzenia wskazujące, że uzyskaliśmy zdolności do praktyki.
Kiedy jest się gotowym do rzeczywistej praktyki, opuszcza się odosobnienie i wyrusza na poszukiwanie odpowiednich zwłok ludzkich do których przeniesiemy swoją świadomość i w których będziemy mogli dalej żyć i pracować dla dobra innych.
Jak uprzednio, należy umieścić trupa na mandali, z twarzą skierowaną w naszą stronę.
Zwłoki powinny być czyste i udekorowane kwiatami, ozdobami itd. Następnie identyfikujemy się z jidamem mandali, utrzymując świadomość iluzorycznej natury zjawisk itd. Potem składamy ofiarowujemy guru i strażnikom dharmy tormę oraz wyrażamy życzenia oto, aby nie pojawiły się przeszkody.
Teraz wyobrażamy siebie i trupa w postaci jidamów. Należy usiąść przed trupem i wykonać odpowiednie ćwiczenia oddechowe i wizualizacje… Po jakimś czasie trup zostaje przywrócony do życia i zaczyna oddychać. Kiedy to się stanie, zdobywamy pięknego przyjaciela, o którego należy dbać np. podając mu odpowiednie jedzenie. Przez pół miesiąca należy trzymać go w ukryciu aż nie uzyska sił. W tym samym czasie w swoim odosobnionym miejscu należy zachować swoje poprzednie ciało, które później można uroczyście spalić, popioły wymieszać z gliną i zrobić tsa tsa itd., w ten sposób okazując im szacunek za dobrą służbę, którą nam oddały. Teraz możemy prowadzić nowe życie w nowym fizycznym ciele i wykonywać wielkie czyny dla pożytku żyjących istot.

To był zwięzły opis jogi przeniesienia świadomości do nowej siedziby, nauczanej przez linię guru. Wiele indyjskich pism i tantrycznych tekstów naucza podobnych technik, nie wspomina jednak o wszystkich szczegółach, jakie można znaleźć w opisanej wyżej ustnej tradycji.

ETYCZNA STRONA JOGI PRZENIESIENIA ŚWIADOMOŚCI DO NOWEJ SIEDZIBY
W związku z tymi naukami należy wspomnieć o kwestii etycznej. Podobny problem pojawia się w przypadku jogi phowa, w której mówi się, że przedwczesne wyemanowanie świadomości poza ciało jest równoznaczne z zabiciem człowieka. Jednak w tym przypadku nie używa się tak ciężkiego języka. Z praktyką jogi przeniesienia świadomości do nowej siedziby nie wiąże się możliwość zabójstwa lub samobójstwa, ponieważ w przeciwieństwie do phowa, tutaj się nie umiera. Nie istnieje tutaj ryzyko przedwczesnej śmierci, co może mieć miejsce w zbyt wczesnej fazie zastosowania phowa. Tutaj „śmierć” jakiej doświadcza jogin lub jogini, nie jest całkowitą śmiercią ze wszystkimi cechami o konwencjonalnym przebiegu.
I mimo, że ma miejsce przeniesienie świadomości do nowego ciała, nie ma mowy o zwykłym poczuciu odrodzenia się na jeden z czterech sposobów: z łona, jaja itd. Ponadto chociaż okres czasu, jaki upływa pomiędzy wyemanowaniem świadomości poza własne ciało a wejściem jej do nowego ciała, można nazwać stanem pośrednim(bardo), nie jest to jednak w pełni charakterystyczne bardo stawania się. Co więcej, podczas zwykłej śmierci i odrodzenia się, ma miejsce całkowita utrata pamięci poprzedniego życia, natomiast tutaj nie ma o tym mowy.

Druga metoda
Drugą tradycją jogi przeniesienia świadomości do nowej siedziby, jest metoda potężnej projekcji świadomości innej istoty do własnego ciała. Ponieważ nauki do tej jogi lamowie nie nauczają publicznie. Dlatego jedynie wspominam o tej jodze, bez podawania jakichkolwiek szczegółów.

Trzecia metoda
Trzecia metoda może wydawać się bardzo kontrowersyjną techniką dlatego nawet nie będę wspominał na czym ona polega. Jest to najprostszy sposób zapobiegnięcia niepotrzebnym plotkom, fałszywym interpretacjom itp. Niemniej wspominam o trzeciej metodzie jogi przenoszenia świadomości po to by nie być zaskoczonym, kiedy będziemy poznawać te nauki.

Praktyka tummo jako metoda wykorzystania chorób na ścieżce cz.2

 Na podstawie nauk udzielonych przez Tengę Rinpocze.

 Tummo - Wykorzystanie emocji jako ścieżki do stanu Buddy.

 Tenga Rinpocze - przekaz praktyki tummo

Wprowadzenie
 

Istnieją prostsze instrukcje z poziomu pojazdu sutr i pojazdu mantr, które pozwalają skutecznie pracować z emocjami/truciznami umysłu. Niemniej w naukach ustnego przekazu można znaleźć niezwykle efektywne instrukcje mówiące o tym w jaki sposób dzięki praktyce tummo wykorzystać trucizny umysłu/emocje jako ścieżkę prowadzącą do stanu Buddy.
Warunkiem zastosowania tych nauk jest stabilna praktyka tummo, która umożliwia wykorzystanie Pierwotnej Świadomości czterech rodzajów radości.
Zgodnie z tradycją ustnego przekazu wykorzystanie trucizn umysłu(emocji) jako ścieżki prowadzącej do stanu Buddhy obejmuje przede wszystkim sposób praktykowania z czterema rodzajami radości. Co jest przyczyną wspomnianych radości?

Metoda i Mądrość

Budda nauczał, że pierwotnym źródłem wszystkich zjawisk samsary i nirwany jest nierozdzielność Metody skr. upaja i Mądrości skr. pradźnia.
Wszystkie zjawiska relatywnego świata, które nam się jawią, należą w swej istocie zarówno do Mądrości, jak i do Metody, nigdy nie należą do jednego tylko aspektu(na Zachodzie wielu buddystów powiela nieprawdziwą informację mówiącą o potrzebie zjednoczenia męskich i żeńskich energii, metody i mądrości. Informacja ta nie ma nic wspólnego z buddyjską tantrą.) Niemniej rozpatrując różne zjawiska można powiedzieć, że np.:

• Jasne kolory jak np. biel, żółty itp. wszystkie one przypisane są aspektowi Metody. Poprzez ciemne kolory np. czerwień, czerń itp., przypisane są aspektowi Mądrości.
• Dzień związany jest z Metodą, noc z Mądrością.
Jeśli chodzi o ciało ludzkie np.:
• Prawa strona ciała odpowiada Metodzie, a lewa Mądrości.
• Strona brzuszna odpowiada Metodzie a grzbietowa Mądrości.
Również płeć powiązana jest z:
• Mężczyzna odpowiada Metodzie, kobieta Mądrości
Wszystkie zjawiska odpowiadają temu wzorcowi np.:
• Słońce odpowiada Mądrości, księżyc Metodzie.
Podstawą wszystkich zjawisk są dwa aspekty: Metody skr. upaja i mądrości skr. pradźnia. Te dwa aspekty zawierają w sobie wszystkie zjawiska. Podstawę metody i mądrości stanowi jeden aspekt: Aspekt Prawdziwej Natury Umysłu. Od zawsze nasz umysł jest niepodzielną jednością Pustki i Świetlistości. Pustka jest Mądrością, świetlistość – Metodą. Pustka i Świetlistość są nierozdzielne i zawsze tworzą jedność. A ponieważ wszystkie zjawiska powstają jako aspekt przejawienia się umysłu, są więc w swojej naturze nierozdzielnością Metody i Mądrości.
Aspekt przejawienia się umysłu jako nierozdzielności Pustki i Świetlistości oraz siła karmy stanowią podłoże do nowych narodzin z łona matki. Biała kropla ojca odpowiada wówczas aspektowi Metody, a czerwona kropla matki – aspektowi Mądrości. Kiedy biała i czerwona kropla łączą się wnika w nie nasza świadomość – Podstawa Wszystkiego. W ten sposób powstaje nowe ciało. Za życia biała kropla ojca spoczywa w czaszce obecnego ciała, czerwona kropla matki poniżej pępka.
Istotą aspektu Metody jest szczęśliwość, błogość. Doznanie szczęścia fizycznego lub umysłowego powstają na podłożu Metody – białego aspektu ojca. Istotą aspektu Mądrości jest pustka. Mądrość - czerwony aspekt matki, jest jak pomocnik lub przyjaciel, na którym wspieramy się w rozniecaniu Metody „Wielkiej Szczęśliwości”. Szczęśliwość Metody może powstać jedynie na bazie Mądrości. Wielka Szczęśliwość byłaby wprawdzie istotą Metody także bez aspektu mądrości, ale tej szczęśliwości nie moglibyśmy doświadczyć. Wyzwolenie oraz idąca za nim możliwość doświadczenia szczęśliwości Metody bazuje zatem na aspekcie Mądrości, ponieważ szczególna szczęśliwość Metody może wyłonić się tylko z pustki mądrości. Warunkiem powstania tej szczęśliwości jest opanowanie metody tummo, z której wyłania się ogień tummo.

Tummo w praktyce z emocjami

 Kiedy adept tummo rozpozna, że pojawia się w nim silna trucizna umysłu np. gniew, to najpierw powinien wykonać praktykę tummo.
Dzięki praktyce tummo, ogień tummo wznosi się od centrum poniżej pępka ku górze i staje się coraz gorętszy. Ogień tummo powoduje topienie się białej kropli znajdującej się na szczycie kanału centralnego, która zaczyna przemieszczać się w kanale centralnym w dół. Kiedy biała kropla znajdzie się na poziomie centrum gardła, powstaje doświadczenie tzw. „normalnej radości". Podczas kontynuowania tummo, ogień tummo jest coraz większy, staje się bardzo intensywny. Wskutek intensywności tego żaru biała kropla porusza się kanałem centralnym w dół. Kiedy dotrze do centrum serca, wówczas budzi się doświadczenie tzw. „najwyższa radość”. Dalsza praktyka tummo podnosi temperaturę i intensywność ognia tummo i biała kropla nadal opada – z centrum serca do centrum pępka, gdzie powstaje doświadczenie tzw. „nadzwyczajna radość”. Dalsze utrzymywanie ognia tummo podnosi jego intensywność, biała kropla opada do poziomu sekretnego centrum, w którym powstaje doświadczenie zwane „współistniejącą radością”, która jest tożsama z prawdziwą naturą umysłu. Prawdziwą naturą umysłu jest nierozdzielność pustki i świetlistości. Dlatego ustne wyjaśnienia mówią, że w tej fazie praktyki tummo prawdziwa natura umysłu tzn. nierozdzielność pustki i świetlistości, może przejawić się jako wolna od jakichkolwiek wpływów Dharmata.
Dzięki praktyce tummo i doświadczeniu czterech rodzajów radości mogą zostać „pokonane” trucizny umysłu i wynikające z nich cierpienie. W tym wypadku mówi się o wykorzystaniu trucizn umysłu jako ścieżki poprzez cztery rodzaje radości.
Wracając do praktyki tummo.
Kontynuując praktykę tummo, po doświadczeniu współistniejącej radości, biała kropla zaczyna przemieszczać się kanałem centralnym ku górze rozpuszczając w każdym z czterech centrów energii cztery rodzaje radości w takiej samej kolejności jak przy opadaniu tzn.:
• na poziomie czakry pępka – tzw. „Zwykłą radość”
• na poziomie czakry serca – tzw. „Najwyższą radość”
• na poziomie czakry gardła – tzw. "Nadzwyczajną radość"
• na poziomie czakry na szczycie głowy – tzw. „Współistniejącą radość”
Każda z czterech rodzajów radości dzieli się na cztery takie same rodzaje radości. Dlatego 

 mówi się o szesnastu rodzajach radości. Na przykład tzw. „normalna radość” dzieli się na:
„normalną radość normalnej radości”, „najwyższą radość normalnej radości”, „nadzwyczajna radość normalnej radości” i współistniejącą radość normalnej radości”. Podobnie dzielą się pozostałe trzy rodzaje radości.
Pojawienie się czterech rodzajów radości, zależy od stabilności praktyki tummo. Czterech rodzajów radości doświadczy tylko ten jogin, który potrafi utrzymać kontrolę nad strumieniami wiatrów energii i ogniem tummo. Podstawą jest tutaj wieloletnia praktyka tummo.
Doświadczenie czterech rodzajów radości przynosi wiele niezwykłych właściwości. Jeśli w praktykując tummo, dzięki praktyce opadania i wznoszenia białej kropli potrafimy wzbudzić w sobie doświadczenie czterech rodzajów radości, oznacza to, że potrafimy wykorzystać wszystkie trucizny umysłu jako ścieżkę prowadzącą do stanu Buddy...

Praktyka tummo jako metoda wykorzystania chorób na ścieżce cz.1

Na podstawie nauk udzielonych przez Tengę Rinpocze

Tummo w sanskrycie candali dosł. „wściekła, gniewna”. Tummo "praktyka ognia psychicznego" jest tantryczną praktyką związaną z opanowaniem subtelnych kanałów energii skr.nadi, wiatrów energii skr. waju i kropli energii skr. bindu. Praktyka tummo stanowi część Sześciu Jog Naropy, ale praktykuje się ją również w powiązaniu np. z praktyką jidama. Jednym z efektów ubocznych tej praktyki jest wywoływanie wielkiej ilości ciepła w ciele praktykującego. Podstawą tej praktyki jest położona poniżej pępka tzw. „nirmana czakra” – czakra wypromieniowania. Przede wszystkim tummo jest metodą, która oczyszcza praktykującego ze wszelkich nawykowych skłonności nagromadzonych przez pożądanie i seks. W tej praktyce pożądanie – jedna z trucizn umysłu – służy jako „ścieżka” do stanu Buddy. Tummo zwane jest „źródłem ścieżki” ponieważ stanowi podstawę dla następnych pięciu jog Naropy.
W swoich ustnych pouczeniach Naropa przekazał miedzy innymi, w jaki sposób poprzez praktykę tummo zwaną także „wewnętrznym ogniem” można wykorzystać chorobę jako ścieżkę.
W podstawowej formie praktyki tummo punkt skoncentrowania wizualizacji znajduje się poniżej pępka. Podczas choroby punkt koncentracji znajduje się dokładnie w miejscu bólu. W tym miejscu „wyobraża” się pustkę, a w niej ogień tummo.
Na przykład podczas choroby gardła wizualizuje się ogień tummo w gardle, w miejscu gdzie odczuwamy ból.
Ogień tummo ma cztery cechy:
1. Jest czerwony
2. Jego naturą jest szczęśliwość
3. Jest gorący
4. Jego forma to nieustanny ruch
Te cztery cechy należy włączyć do medytacji. W wizualizacji te cztery cechy zostają nierozdzielnie zmieszane z doświadczeniem choroby. Zmieszanie ognia tummo z chorobą, oznacza wykorzystanie choroby, bólu itp. jako ścieżkę.
W miejscu, w którym wizualizujemy ogień tummo, wypala on wszystkie zanieczyszczenia naszych kanałów energii, wiatrów energii i kropli. Dotyczy to zarówno podstawowej praktyki tummo jak i tej szczególnej formy tummo. Ogień tummo spala wszystkie wrażenia karmiczne, związane z negatywnymi czynami i truciznami umysłu wraz z ich przyczynami i skutkami. Jednocześnie posiada on nową jakość tj. poprzez praktykę tummo rodzą się i wzrastają pozytywne cechy. Wynikają one z oddziaływania ognia tummo na trzech poziomach:
1. Tummo Podstawy
2. Tummo Ścieżki
3. Tummo Owocu
Tummo Podstawy
Stanowi czerwona cząstka, którą otrzymaliśmy od matki. Od samego początku powstania naszego ciała przebywa ona cztery palce poniżej pępka. Wspomniana czerwona cząstka stanowi podstawę do rozwinięcia ognia tummo, dlatego zwana jest także „istniejącym Tummo Podstawy”.
Tummo Ścieżki
Oznacza formalną praktykę tummo i dlatego zwana jest także „ścieżką praktyki tummo”. W tej praktyce wizualizujemy w miejscu choroby ognień tummo z jego czterema cechami.
Tummo owocu
Pojawia się jako wynik doskonałego wykorzystania ognia tummo, kiedy to poprzez praktykę tummo uwolniliśmy wszystkie choroby same w sobie. Uzyskuje się to przez całkowite zmieszanie istoty choroby z ogniem tummo. W ten sposób wykorzystaliśmy ogień tummo jako ścieżkę w doskonały sposób. Nazywa się to „Przejawionym Tummo Owocu”. To właśnie tummo jest aspektem prawdziwej natury umysłu, ponieważ w tej fazie manifestującego się „Tummo Owocu” jogin spoczywa w prawdziwej naturze umysłu.

    

                                             XVI Karpama podczas praktyki Sześciu Dharm Naropy