Tłumaczenie stusylabowej mantry. cz. III

Stusylabowa mantra Wadżrasattwy rozpoczyna się od sylaby nasiennej OM. Większość buddyjskich mantr rozpoczyna się od OM.

OM…symbolizuje w pełni przebudzony stan Buddhy, pięć kaji i pięć aspektów pierwotnej mądrości. Dzięki ich urzeczywistnieniu rozpoznajemy niezniszczalną naturę umysłu – nierozdzielność pustości i świetlistości.

 Sylaba nasienna OM składa się z trzech sylab A, U, M, które symbolizują:

 A – dharmakaję/ umysł wszystkich przebudzonych

 U – sambhogakaję/mowę wszystkich przebudzonych       

 Ṃ – nirmanakaję/ ciało wszystkich przebudzonych                                                                                          

 Zwykle nie jest nauczane, że OM składa się z trzech liter. Być może jest to związane z tym, że podczas tłumaczenia sanskryckich liter na inne języki mogą one ulegać pewnym zmianom (zniekształceniom). Niemniej według tantry zwanej Wadżra Szczyt skt. Wadżraśekhara maha guhja joga tantra, sylaba OM składa się z trzech liter A - U - M, które reprezentują ciało, mowę i umysł wszystkich przebudzonych istot.

Jeśli podczas powtarzania OM utrzymujemy świadomość nieoddzielności ciała, mowy i umysłu wszystkich przebudzonych istot, przynosi to wiele korzyści.

Wadżrasattwa... dosł.:„Niezniszczalna Istota”, „Niezniszczalna Natura” 

WADŻRA – niezniszczalny, niezmienny, doskonały itp. tj. odnosi się to do wrodzonej natury naszego umysłu. Wadżra oznacza, że jest ona niezniszczalna, doskonała. Nie można natury naszego umysłu zmienić, obojętnie jak dużo posiadamy splamień umysłu natura naszego umysłu nie może się zdegenerować. Zawsze jest taka sama. Podobnie, kiedy urzeczywistnimy stan Buddhy nie sprawimy, że natura naszego umysł stanie się jeszcze lepsza. Ona zawsze jest doskonała.

SATTWA - istnienie, byt, rzeczywistość. W wolnym tłumaczeniu - istota.

Wadżra – bywa niekiedy tłumaczona jako Diament, jednak nie jest to precyzyjne i poprawne tłumaczenie. 

Wadżra tyb. dordże nie oznacza „diament”. W sanskrycie diament to hiraka a po tybetańsku phalam. Wadżra wyraża takie właściwości jak trwałość, niezniszczalność, niezmienność itp. Słowo - wadżra - w buddyjskich tantrach funkcjonuje jako przymiotnik.  Stąd np. zamiast:    mistrz wadżry, poprawnie - wadżra mistrz , zgromadzenie wadżry, poprawnie - wadżra zgromadzenie itd.
Natura umysłu ma siedem cech, podobnie jak wadżra Indry, dlatego używa się jej(a nie diamentu, który nie posiada ani jednej z siedmiu cech) jako przykładu do opisania ostatecznej natury naszego umysłu.

Dlaczego Buddha w swoich naukach wykorzystał symbolikę wadżry a nie np. diamentu?
Otóż, w starożytnych Indiach żył wielki mędrzec, który przez sto tysięcy lat pozostawał w nierozproszonej medytacji. Gdy zmarł, próbowano spalić jego ciało, ale kości okazały się niezniszczalne. Uważa się, że król bogów, Indra, posiada takie niezniszczalne berło, zwane wadżrą, wykute z kości owego mędrca. Wadżra Indry ma sto ramion i siedem cech. Ponieważ te siedem właściwości odpowiada sposobowi, w jaki opisuje się w buddyzmie wrodzoną naturę Buddy, dlatego symbolu wadżry zaczęto powszechnie używać w tantrajanie, która w ten sposób uzyskała równorzędną nazwę – wadżrajana „niezniszczalny pojazd”, „wadżra pojazd”. Sanskryckie - jana -znaczy „wóz”, „pojazd”.
Siedem właściwości wadżry: 
1) jest nie do przecięcia
2) niezniszczalna 
3) prawdziwa (autentyczna) 
4) solidna
5) stabilna 
6) nie daje się powstrzymać przeszkodom 
7) jest niepokonana 

Za pomocą tych cech można opisać wrodzoną naturę buddhy. Pierwsze dwie właściwości dotyczą tu podstawy: 
1) nie może zostać uszkodzona, przecięta przez emocjonalne splamienia 
2) pustka nie może zniszczona przez zaciemnienia niewiedzy. 
Następne cechy odnoszą się do ścieżki, która: 
3) w esencji jest autentyczna, prawdziwa
4) ma naturę solidną, prawdziwą, szczerą 
5) przynosi stabilny, niezmienny efekt. 
Dwie ostatnie opisują owoc ścieżki: 
6) jest on pozbawiony wszelkich emocjonalnych zaciemnień, nie mogą go one powstrzymać 
7) żadne zaciemnienia niewiedzy nie mogą się w nim pojawić, nie pokonają go. 

Stusylabowa mantra zaczyna się od om wadżrasattwa. Jest to wołacz „O Wadżrasattwo!”

Dalej mamy:

...samajamanupālaja...

Samaja manupalaja - jest to najczęściej stosowany w tradycji tybetańskiej zapis mantry. Jest on dość zabawny, bo pojawiające się, w tej wersji zapisu mantry, słowo „manu” oznacza mitologicznego praojca ludzkości. Taki indyjski Adam. W połączeniu z palaja daje nam "obrońca Manu". Zabawne, prawda?:) Powtarzają w ten sposób stusylabową mantrę…mówimy „….obrońco Manu” :) 

W rzeczywistości „manu” jest tutaj zlepkiem sylab powstałym w wyniku niepoprawnego zapisu mantry. Tutaj mamy  „samajam” plus „anupālajam”. 

„Samajamanupālaja” najczęściej tłumaczy się - „ochraniaj (moje) samaja”.