Ponad ziemską dyscypliną

Khenpo Gangsziar trzymający phurbę skierowaną do serca

Khenpo Gangsziar był jednym z najważniejszych guru nieżyjącego już Trungpy Rinpoczego. Ten pochodzący z rodziny tantrycznych „szalonych joginów” mistrz budził jednocześnie podziw i lęk. Na jednej z fotografii widnieje z groźnym wyrazem twarzy, dzierżąc w ręku wielką phurbę, którą używa się do poskramiania demonów i przecinania korzenia dualizmu. Na owym zdjęciu Kenpo Gangsziar trzyma phurbę w niezwykły sposób - mianowicie skierowaną we własne serce! Za młodu Gangsziar był psotnym, rozhukanym chłopcem, który szybko został wysłany do klasztoru w Khamie, by nauczył się dyscypliny. Tam jego wychowaniem osobiście zajął się wuj - wielce uczony, czcigodny khenpo.

Okazało się jednak, że nawet on, przyzwyczajony do wbijania wiedzy do głów wiejskich chłopców, nie umiał sobie dać rady z tym wyjątkowym malcem. Którejś zimy na nieośnieżonym skrawku ziemi usiadło małe stado ptaków i zaczęło dziobać rzucone im w ofierze ziarno. A wtedy pięcioletni wówczas Gangsziar podniósł z ziemi wielki, płaski kamień i spuścił go na ptaki! „Dlaczego zabiłeś te biedne, bezbronne stworzenia?” - krzyknął na niego wuj. „Czyż nie uczyłem cię, że nie wolno zabijać? Chciałbyś, żeby jakiś olbrzym przywalił cię głazem?” Chłopiec bronił się, zapewniając, że nikogo nie zabił. „Tym głodnym ptaszkom było zimno - wyjaśnił – więc przykryłem je daszkiem z kamienia”. Tego już było za wiele - wuj chwycił bratanka za uszy i zaciągnął na miejsce zdarzenia, by winowajca na własne oczy ujrzał rezultat swojego występku. Ale gdy sędziwy khenpo schylił się i podniósł kamień, wyfrunęły spod niego ptaki - całe i zdrowe – i radośnie świergocąc, wzbiły się ku niebu. Ziarno za to znikło. Od tego czasu dla wszystkich stało się oczywiste, że mały Gangsziar jest w istocie wyjątkowym dzieckiem. Wuj pozwalał mu robić, co tylko chciał: chłopiec doprawdy nie podlegał ziemskiej dyscyplinie.