Wielki Obóz założył w XIV wieku czwarty Karmapa Rolpe Dordże. Gdy liczba osób podążających za nim z miejsca na miejsce zaczęła się powiększać, Karmapa wpadł na pomysł, by nadać tej wspólnocie formę zorganizowanego obozu.
Wędrowny Obóz Karmapów, fragment tanki VIII Karmapy z klasztoru Palpung.
Przez trzysta lat Karmapowie przemieszczali się swobodnie w Tybecie w towarzystwie wielkiej wspólnoty medytujących nazywanej wielkim obozem Karmapy. Karmapowie, od IV do IX, odwiedzali po drodze i zatrzymywali się w większych klasztorach Karma Kagju, ale większość swego życia spędzili w podróży. Niezwykle sprawna organizacja Wielkiego Obozu pozwalała swobodnie przemieszczać się lub zatrzymywać się w dowolnym miejscu. W odróżnieniu od zwykłej karawany, o wyborze miejsca postoju nie decydowało to, czy miało ono coś do zaoferowania wędrowcom. W przypadku Wędrownego Obozu ważniejsze było to, co wędrowcy mogli zaoferować temu miejscu tj. nauki dharmy, które przekazywano wszędzie gdziekolwiek napotykano ludzi gotowych je przyjąć.
Podróżując z Karmapą – założycielem linii Karma Kamtsang – mieszkańcy obozu kontynuowali systematyczne studia i praktykę medytacji. W okresie największego rozwoju Wielki Obóz zawierał ośrodek studiów filozoficznych tyb. siedra oraz uniwersytet tantryczny tyb. ngagpa dratsang. Ponadto uczniowie, którzy otrzymali polecenie medytowania w odosobnieniu, mogli to robić na terenie obozu w specjalnie przeznaczonych do tego celu jednoosobowych namiotach. Bywało, że rozbijano aż 500 takich namiotów. W tym samym czasie Karmapowie w swojej części obozu tworzyli rozprawy filozoficzne, czy np. teksty do medytacji.
Mieszkańcy obozu przemierzali rozległe tereny Tybetu, niosąc ze sobą wszystko, czego potrzebowali. Jeśli zdarzyło się, że Karmapa gościł przez pewien czas w jakimś klasztorze, Wielki Obóz rozbijał się w pobliżu. Wielki Obóz był nie tylko wędrownym klasztorem. Nawet od zwykłego tragarza wymagano pewnej minimalnej praktyki dharmy, takiej jak np. powtarzanie mantr. Wielki Obóz był znany z wielkiej dyscypliny i przestrzegania ustanowionych w nim reguł. Strzegło ich aż 30 mistrzów dyscypliny.
Niezwykłe jest to, że w Wielkim Obozie przestrzegano ścisłej diety wegetariańskiej. Przez 300 lat istnienia Wielkiego Obozu istniał zakaz przynoszenia tam mięsa, dzięki czemu nazywano go „Dharmą białej zupy” – kolor biały wskazywał na brak produktów mięsnych. Od czasów IV Karmapy, który wprowadził zakaz spożywania mięsa, do X Karmapy, kiedy Wielki Obóz uległ całkowitemu zniszczeniu, wszyscy jego mieszkańcy byli wegetarianami.
Szkoła Karma Kamtsang już od dawna przykładała wielką wagę do rozwoju sztuki a Wędrowny Obóz stwarzał wspaniałe warunki do rozwoju nieskrępowanej twórczości. Oferował wędrowne szkolenie artystyczne i tam właśnie narodziła się jedna z najważniejszych szkół malarstwa tybetańskiego, znana jako styl Obozu Karmapy tyb. Karma Gardri. Wielki Obóz kwitł przez trzy stulecia, stając się żywym i płodnym ośrodkiem studiów, sztuki, a przede wszystkim – urzeczywistnienia. Praktyka dharmy w Wielkim Obozie sięgała do tradycji Dagpo Kagju, łącząc wyrzeczenie i bodhicittę, instrukcje tradycji Kadampy ze świeżością i spontanicznością praktyki mahamudry.
Wielki Obóz najbardziej rozrósł się za czasów VII Karmapy Ciedraka Gjatso, gdy liczył tysiące mieszkańców, natomiast VIII Karmapa Mikjo Dordże go pomniejszył, dzięki czemu łatwiej było nim kierować. VIII Karmapa ułożył niezwykle ważną dla linii Karma Kagju praktykę guru jogi, której nazwa nawiązuje do Wędrownego Obozu i panujących w nim zwyczajów. Jej nazwa brzmi „Guru Joga Czterech Pór Dnia”. VIII Karmapa razem ze swoimi uczniami zatrzymywał się w jakimś miejscu, gdzie rozbijali namioty, intensywnie praktykowali przez kilka miesięcy, a potem zwijali obozowisko i szli w inne miejsce. Tam ponownie rozbijali namioty i kontynuowali praktykę, robiąc sesje medytacyjne cztery razy w ciągu dnia: rano, przed południem, po południu i wieczorem. Wszyscy razem praktykowali "Guru Jogę Czterech Pór Dnia", a dopiero potem każdy przechodził do swojej indywidualnej praktyki. Taki był styl praktyki i stąd bierze się nazwa tej guru jogi.
Za czasów X Karmapy, obóz zaatakowały wojska mongolskie, a jego mieszkańcy zostali wymordowani. Sam Karmapa zdołał uciec. Po tym tragicznym wydarzeniu kolejni Karmapowie większość życia spędzali w klasztorze Tsurphu.
Przez stulecia dzięki Wielkiemu Obozowi Karmapowie mogli rozwijać swoją aktywność. Przemierzając bezkresne przestrzenie, Wielki Obóz doskonale wyrażał najważniejszą cechę Karmapy – nieograniczoną aktywność dla dobra istot.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz