Wszystkie istoty, które urodziły się w jednym z sześciu światów egzystencji (świat bogów, półbogów, ludzi, zwierząt, duchów i piekielnych paranoi), są nieustannie dręczone przez emocje. Zgubiły drogę; ślepe, tuż nad przepaścią, nie potrafią odkryć niczego, co byłoby dla nich ratunkiem. To dla nich jest przeznaczona moc Schronienia. Ta moc tkwi w Trzech Klejnotach. Jeśli oczekujemy, że znajdziemy je w jakimś uczuciu i nie znamy zalet Trzech Klejnotów, niemożliwe jest, żeby uczucie to rozpuściło się w otwartej przestrzeni, która przynosi pełne wyzwolenie.
Czym są Trzy Klejnoty i jaka jest ich natura?
Przedstawia się to następująco:
Budda, to stan Przebudzenia, doskonałego i ostatecznego spełnienia, swobody i urzeczywistnienia. Charakteryzuje się on pierwotną świadomością najgłębszej natury zjawisk i znaczenia wychodzącego poza dualizm słów.
Dharma, czyli nauki Buddy stanowiące drogę do Przebudzenia. Natura Dharmy jest symbolizowana przez czwartą szlachetną prawdę o drodze (przekazaną przez Buddę Siakjamuniego), która prowadzi do rozpuszczenia cierpienia. Charakteryzuje się ona zniesieniem relacji podmiot - przedmiot, uwolnieniem od przywiązania i oświeconą aktywnością, która przyczynia się do niepowstawania przeszkadzających uczuć.
Sangha, to szlachetna wspólnota. Są to wszyscy ci, którzy wiedzą jak osiągnąć cel - Przebudzenie, i starają się to uczynić, angażując się w pozytywne działania.
Dzięki zrozumieniu zalet trzech obiektów Schronienia, powstaje zaufanie do prawdziwych źródeł wyzwolenia. Przyjęcie Schronienia jest efektem owego zaufania. Taki jest sens wyrażenia zostać objętym przez współczucie Trzech Klejnotów. Zaufanie do nich nigdy nie przynosi zawodu, ponieważ współczucie Trzech Klejnotów obejmujące wszystkie istoty jest przejawem przebudzonej aktywności, która będąc wolną od dualizmu podmiot - przedmiot, niczego nie odrzuca. Dlatego współczucie Trzech Klejnotów porównywane jest do paszczy krokodyla.
Głębokie zaufanie jest niezbędne w dążeniu do Przebudzenia. Dla tego, kto wiąże swe życie ze Schronieniem i skutecznie je realizuje, droga prowadząca nad przepaście negatywnych emocji i do sześciu światów egzystencji przyjemnych lub też nieprzyjemnych, pozostaje zamknięta. Nić drogi wyzwolenia natomiast jest nieprzerwana. W ten sposób każdy, kto przyjmuje Schronienie, znajdzie niezawodną ochronę przed wszelkim cierpieniem. Rozwijając taki pogląd wnika się w istotę Schronienia. W konsekwencji negatywne sytuacje nie pojawiają się w taki sposób jak dotąd, lecz stają się sprzymierzeńcami. Choroby, przerażające stany umysłu, nieżyczliwi nam ludzie i inne przeszkody są rozpoznawane jako owoc ziaren zasianych w przeszłości, czynów popełnionych wskutek niewiedzy. W życiu nie ma już miejsca, w którym cierpienie mogłoby się rozgościć i zadomowić. To dzięki zaufaniu do nieuchronności karmicznych zobowiązań uważamy te niemiłe okoliczności za sprzymierzeńców. Kiedy ktoś mówi nam nieprzyjemne słowa, traktujmy to jak krytykę, jako coś korzystnego. Kiedy jesteśmy obiektem pochwał, bądźmy ufni wobec Trzech Klejnotów i dalej rozwijajmy to zaufanie. Dobre czy złe sytuacje, kiedy się pojawiają, muszą być rozumiane jako projekcje umysłu. Natura wszystkich zjawisk jest pomieszaną projekcją wynikającą z przyczyny i skutku.
Umocnij przekonanie o braku realnej przyczyny, nawet jeśli pojawiają się złe myśli, nienawiść czy pożądanie, zachowaj zimną krew i nie pozwól sobie podążać za nimi. Pozostając cierpliwie na czystej drodze, będziemy pewnie podążać w kierunku wyzwolenia. Ważne jest, by zrozumieć specyfikę obiektów Schronienia, która odróżnia podejście buddyjskie od innych systemów, opierającym się na kulcie i oddawaniu czci.
Budda powiedział: nawet jeśli rozumiemy istotę wszystkich ślubowań, są one nieważne, gdy nie popiera ich Schronienie. Przemyślmy sens tych słów. Całość osiemdziesięciu czterech tysięcy nauk zawiera się w Schronieniu, które jest podsumowaniem duchowej praktyki. Najgłębszy cel praktyk wstępnych, to wniknięcie w sens dążenia do Przebudzenia, Stanu Buddy. Najgłębszy cel głównych praktyk, to poznanie istoty drogi, Dharmy. Najgłębszy cel urzeczywistnienia owocu wszystkich praktyk, to zamanifestowanie przebudzonej aktywności reprezentowanej przez Sanghę. Ponieważ wszystkie nauki Buddy sprowadzają się do zjednoczenia ze Schronieniem, nie lekceważmy jego znaczenia, lecz starajmy się widzieć w nim samo serce medytacji. Czyniąc to, będziemy się stawali wewnętrznie bogatsi i zdolni do stosowania nauk w praktyce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz