VIII Karmapa, Mikjo Dordże

VIII Karmapa, Mikjo Dordże 

Tuż przed śmiercią VII Karmapa Ciedrak Gjatso miał wizję Majtrei, następnego Buddy, który powiedział: „Zbliżamy się do końca epoki Buddy Siakjamuniego i wielu ludzi schodzi do niższych sfer. Musisz więc wyemanować wiele swoich emanacji”. Karmapa przewidział też okoliczności swoich kolejnych narodzin, spisał je i przekazał swojemu regentowi II Gjaltsabowi Rinpocze.

Czwartego dnia jedenastego miesiąca 1507 roku w Ngam Czu, we wschodnim Tybecie, w rodzinie oddanych joginów, urodził się VIII Karmapa, Mikjo Dordże. Jego ojciec miał na imię Ajam, a jego matka Lama Dron. Matka Mikjo Dordże miała sen, że w jej namiocie znajdowały się wizerunki Buddy  i stupy i że ze świątyni zabrała Dordże, które emitowało przejrzyste, jasne światło. Kiedy tylko przyszedł na świat, tak jak w poprzednich inkarnacjach, młody chłopiec sam oświadczył, "Jestem Karmapą". Ojciec Mikjo Dordże szukał III Tai Situ Rinpocze, Taszi Paldziora, by poprosić go radę na temat swojego niezwykłego syna. VII Karmapa powiedział, że on i Tai Situ, Taszi Paldzior są nieoddzielni.

III Tai Situ Rinpocze, Taszi Paldzior

Kiedy go odnalazł opowiedział mu o swoim nowo narodzonym synu. Situ Rinpocze uświadomił sobie, że miejsce narodzin chłopca zgadza się ze szczegółami pozostawionymi w liście-przepowiedni VII Karmapy. Situ Rinpocze zbadał dziecko. Był niezwykle zadowolony z podobieństwa pomiędzy rzeczywistymi imionami rodziców Karmapy a tymi, które wymienione były w liście-przepowiedni. Ponadto zgadzały się wszystkie pozostałe szczegóły. Situ Rinpocze potwierdził, że dziecko jest naprawdę nową inkarnacją Karmapy, ale poprosił rodziców, by przez trzy miesiące utrzymywali to w tajemnicy, aby uchronić dziecko przed intrygami. Dał rodzicom kadzidło, herbatę, masło, błogosławiące pigułki i powiedział, „Dajcie chłopcu herbatę z masłem i zapalcie przed nim kadzidło i powiedzcie, że przekazał to Situ Rinpocze. Potem dajcie mu pigułki. Jeśli jest inkarnacją Karmapy, wypowie kilka słów. Przekażcie mi co powiedział”. Ojciec wykonał polecenie i niemowlę wypowiedziało sylaby: e, ma, ho i powiedziało, „Nie wątpcie we mnie, jestem Karmapą”. Po tym wszystkim Situ Rinpocze zabrał trzymiesięczne dziecko do klasztoru Karma. Następnie wielki mistrz medytacji Ser Phoła, bliski uczeń VII Karmapy, złożył wizytę dziecku. Gdy odprawiono pudżę, malutki Karmapa grał doskonale na dzwonku i damaru. Ser Phoła zapytał go, „Jeśli jesteś Karmapą, to czy pamiętasz czego uczyłeś mnie w Tse Lhakhang?”, ten odparł, „Przekazałem Ci Mahamudrę i Sześć Dharm Naropy”.                    

W 1512 roku, kilkuletni Mikjo Dordże odbył podróż do Riłocie i Lo Rong. Tak Lama Sonam Rincien zapytał go kim naprawdę jest. Chłopiec zaśmiał się i powiedział, „Czasem jestem Padmasambhawą, czasem Sarahą, a innym razem Karmapą. Mam wiele emanacji. W prowincji Tsang jest ich szesnaście, a na wschód od Tybetu jest wódz, który jest moją emanacją”.

Mniej więcej w tym samym czasie pewna rodzina z Kongpo w Amdo, w centralnej części Tybetu, ogłosiła, że ich syn jest nowym Karmapą. Ponieważ obie grupy nie mogły się pogodzić, zaistniał problem. Regent VII Karmapy II Gjaltsab Rinpocze, Taszi Namgjal doprowadził do spotkania obu chłopców, aby stwierdzić, który z nich jest prawdziwym Karmapą. W podobnej sytuacji, zgodnie z tradycją, sprawdza się, czy kandydaci potrafią odnaleźć wśród wielu przedmiotów rzeczy należące dawniej do nich. Dziecko z Ngam Czu potrafiło to zrobić, natomiast drugi chłopiec – nie. Mikjo Dordże nie tylko pomyślnie przeszedł wszystkie testy, ale po ich zakończeniu powiedział, „Emaho! Jak cudownie! Nie mam wątpliwości Jestem Karmapą". W ten sposób stwierdzono, kto był właściwą inkarnacją. Młody Karmapa ogłosił, że drugi kandydat jest reinkarnacją Surmang Czungtsanga z klasztoru Surmang i polecił aby się nim zaopiekowano. II Gjaltsab Rinpocze wysłał do wszystkich klasztorów Karma Kagju oficjalne listy uwierzytelniające, w których oświadczył, że zgodnie z przepowiednią Padmasambawy, imieniem VIII Karmapy jest Mikjo Dordże „Nieporuszona Wadżra”. Rok później II Gjaltsab Rinpocze przekazał Mikjo Dordże cały dobytek z poprzedniego życia i intronizował go Czarną Koroną jako VIII Gjalła Karmapa w swojej głównej siedzibie. W wieku siedmiu lat VIII Karmapa otrzymał wszystkie podstawowe nauki Karma Kagju od Denma Drubcien Taszi Paldziora. Mikjo Dordże, miał wizję Mahakali, który poinstruował go, aby wziął mahasiddhę Denma Drubciena Taszi Paldziora(I Sangje Nienpa Rinpocze) za swojego rdzennego Lamę, co zrobił. Od tego czasu kolejne inkarnacje Sangje Njenpy Rinpocze nadal przekazują pełne inicjacje Karma Kagju i głębokie instrukcje inkarnacjom Karmapy.

 Taszi Paldzior, rdzenny lama VIII Karmapy

Mikjo Dordże podróżował od jednego klasztoru do drugiego wraz z obozem uczniów, ucząc się kolejno od różnych mistrzów i praktykując. Kontynuacją rozwijania jego wewnętrznego potencjału były wglądy, podczas których otrzymał nauki od Buddy Siakjamuniego. Mistrz ukazał się Karmapie w towarzystwie swoich dwóch głównych uczniów: Siariputry i Mahamaudgaljajany.

W czasie pobytu w Kham Karmapa miał sen, w którym dakini powiedziała mu, „Jesteś aspektem aktywności Trzech Czasów(I Karmapy).

Następnie Karmapa ponownie odwiedził miejsce swoich narodzin w prowincji Damczu. Tam miał miał głębokie doświadczenie wizyjne Guru Padmasambhawy, który powiedział, „Jestem Padmasambawą, a ty jesteś moim głównym uczniem Gjalłą Ciojang (urzeczywistnił praktykę Hajagriwy i osiągnął pełne urzeczywistnienie). Jednością naszych dwóch natur jest Wadżradhara (tyb. Dordże Czang, Niezniszczalny Dzierżyciel)".

W krótki czas potem, Karmapa, zainspirowany wspomnieniem Dysum Cienpy(I Karmapy) poszedł do Kampo Gangra gdzie zostawił odciski stóp w różnych grotach medytacyjnych. W 1516 roku, dziewięcioletni Karmapa otrzymał zaproszenie od króla Dziang Satham. Zaproszenie zostało przyjęte i Mikjo Dordże udał się tam wraz ze swoim wędrownym obozem. Król przywitał ich wystawną ceremonią i należytymi honorami i prezentami. Mikjo Dordże tak ujął króla swoim stylem i urzeczywistnieniem, że nieprzychylny buddyzmowi król zdecydował się wspierać dharmę na swoim terytorium i zobowiązał się do niestosowania agresji w sprawach politycznych.

W 1517 roku młody Karmapa wszedł w najważniejszą fazę swojej nauki. W przeciągu następnych  trzech lat od swojego rdzennego Lamy Taszi Paldziora(jeden z głównych dzierżycieli linii Karma Kagju), otrzymał pełen przekaz nauk linii Karma Kagju. Otrzymał także gruntowne przygotowanie w ogólnym zakresie nauk buddyjskich. VII Karmapa wyznaczył Taszi Paldziora (I Sangdzie Nienpę Rinpocze), by przekazał linię Karma Kagju jego następnej inkarnacji. Po tym czasie mistrz stwierdził, że przekazał Karmapie już wszystkie nauki i przeszedł w parinirwanę. Podczas ceremonii pogrzebowych Mikjo Dordże mocno doświadczył obecności swojego rdzennego Lamy i otrzymał pełne wyjaśnienia jego nauk. Założył także wiele kolegiów klasztornych, prowadził działalność społeczną i napisał kilka znanych filozoficznych komentarzy. Mikjo Dordże był podobny w swej erudycji do III Karmapy. Jako mnich VIII Karmapa był przykładem surowości i prostoty. Jako mistrz mahamudry żył ze zrozumieniem, że wszystko co powstaje jest samowyzwolone.  Mikjo Dordże był uzdolnionym lingwistą, poetą, malarzem i rzeźbiarzem. W Mar Kham wyrzeźbił z kamienia swoją postać. 

 Posąg wykonany przez VIII Karmapę.  W prawym górnym rogu znajduje się  kawałem skały,  w którym Karmapa odcisnął swoją dłoń.

A gdy dokończył dzieła, zapytał posąg, „Czy jesteś podobny do mnie?”, a posąg odpowiedział, „Tak, jestem”. Potem Karmapa ścisnął kawałek skały leżący obok i pozostawił na nim odcisk dłoni i palców. Zarówno posąg jak i kamień przetrwały do dziś. Karmapa spędzał wiele czasu na studiach intelektualnych, uczył się u kilku uznanych mistrzów, opanował także – poza naukami mahajany i tantr – astrologię i filozofię. Udzielał wielu nauk w różnych miejscach. W swoim wędrownym życiu znajdował czas na intensywną medytację. Po latach doświadczeń rozpoczął spisywanie nauk. Jego prace były kontrowersyjne i wpływowe. W wieku 23 lat napisał komentarz do abhisamalajankary zatytułowany „Autentyczne rozluźnienie Szlachetnego”, po czym zaprosił uczonego Gelugpę – Sera Dzietsuna do krytycznej dyskusji nad tekstem. Uczony stwierdził, że Karmapa jest wielkim uczonym i nie będzie go krytykował, ale spełnił jego życzenie pisząc książkę „Odpowiedź Karmapie”. W ten sposób odbyła się sławna literacka dyskusja pomiędzy uczonymi szkół Karma Kagju i Gelug.

Mikjo Dordże napisał około 30 tomów o lingwistyce, prawie religijnym, abhidharmie, tantrze, filozofii madhjamaki, a swoimi pracami o sztuce zainspirował szkołę Karma Gadri (styl ten przetrwał do dziś). Skomponował wiele Sadhan (tekstów medytacji wadżrajany) , w szczególności „Guru jogę czterech pór dnia”, którą ułożył na cześć swojego rdzennego Lamy Sangje Nienpy Rinpocze. Stała się ona jedną z najważniejszych praktyk linii Karma Kagju.  Karmapa przekazał kluczowe nauki linii Karma Kagju V Szamarpie, Kynczok Jenlag, który został następnym dzierżycielem linii. 

V Szamar Rinpocze, Kynciok Jenlak

1546 roku Mikjo Dordże miał przeczucie śmierci jednak na prośbę uczniów Szamara Rinpocze i Pało Rinpocze przedłużył swoje życie i spędził ten czas objeżdżając klasztory i ośrodki Karma Kagju. Podróżując napisał wiele relacji ze swoich doświadczeń wglądu. Między innymi, VIII Karmapa, miał doświadczenie wizyjne, w którym ośmiu Padmasambhawów i ośmiu Karmapów porozumiewających się ze sobą by stworzyć sekretne nauki. Karmapa kontynuował swoją ciężką pracę do końca swoich dni. Pomimo tego, że podupadał na zdrowiu udał się w 1554 roku do południowego Tybetu, gdzie wybuchła epidemia trądu. Zbudował tam czarną stupę otoczoną czterema mniejszymi. Centralna stupa była symbolicznym wyobrażeniem naga, który – zgodnie z legendą – był przyczyną trądu. Karmapa wszedł w środek tej mandali i odprawił ceremonię pochłaniając wszelkie źródła choroby. Wkrótce potem epidemia ustąpiła i wszystko wróciło do normy. Niedługo potem Karmapa sam zaczął chorować na trąd. Przekazał Szamarowi Rinpocze list zawierający przepowiednie jego przyszłego odrodzenia  i odszedł w wieku 47 lat. W tym czasie widziano wspaniałe tęcze i spadające z nieba kwiaty. W liście-przepowiedni Karmapa napisał: „W życiu następującym po tym urodzę się jako wspaniały, samopowstały  Pan Świata. W górnych regionach śnieżnego regionu Tre-szo na wschodzie słychać szum wody i dharmę. Widziałem znaki, że niedługo się tam urodzę ”. Ciało zostało poddane kremacji w Tsurphu, a relikwie zostały umieszczone w srebrnej stupie. Pozostawił wielu urzeczywistnionych i wykształconych uczniów. Wśród najwybitniejszych byli Szamar Kynciok Jenlak, Pało Cuklak Tengła, Gjaltsap Drakpa Paldzior, Situ Czoki Gocza i Karma Thrinlej Lekdrup. Do swoich uczniów zaliczał także artystów, doktorów i poetów, na których wywarł wielki wpływ.